Special part of ‘HE DOESN’T LOVE ME’

LINE

L A V A : คุณ

L A V A : วันนี้คุณเลิกงานกี่โมง

latin : เลิกแล้ว

latin : กำลังกลับครับ

L A V A : อือ

L A V A : คุณมาถึงกับข้าวก็คงเสร็จพอดี

Read

   โทรศัพท์เครื่องบางถูกเก็บลงไปในกระเป๋ากางเกงทันทีเมื่อไม่มีข้อความตอบกลับจากสามีผู้เป็นที่รัก ดวงตาเสี้ยวพระจันทร์เหลือบมองร่างน้อยๆของลูกชายที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมแขนข้างซ้ายด้วยความเอ็นดู

“แอ๊ะ อะ…แอ๊ะ”

“เอ…เอ๊ นอนซะเด็กดี อีกเดี๋ยวคุณพ่อก็กลับมาแล้วครับ”

   มือเล็กตบไปที่ก้นนิ่มเบาๆเมื่อเจ้าตัวเล็กทำท่าเหมือนจะงอแงขึ้นมาอีกรอบหลังจากเข้าสู่ห้วงนิทราไปได้ไม่นาน ฝาหม้อสแตนเลสถูกลาวาเปิดออกช้าๆเพื่อเช็คว่าต้มจืดที่เจ้าตัวทำนั้นเดือดได้ที่หรือยังและรอยยิ้มหวานก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้าทันทีที่กลิ่นหอมของต้มจืดลอยฟุ้งขึ้นมาเตะจมูก

   หลังจากเสร็จจากการทำเมนูต้มจืดเรียบร้อยแล้วร่างเล็กก็เปลี่ยนไปง่วนอยู่กับเมนูอื่นๆแทนจนไม่รู้เลยว่าห้องครัวขนาดกลางแห่งนี้ไม่ได้มีแค่เจ้าตัวและลูกน้อยอีกต่อไป

“อ๊ะ!” เอวบางถูกอ้อมแขนแกร่งโอบกอดไว้ด้วยความรักใคร่

“วันนี้คุณทำอะไรให้ผมกิน”

“วันนี้เราทำต้มจืดซี่โครงหมู ปลาทอดแล้วก็ผัดถั่วลันเตาใส่กุ้ง”

“น่ากินจัง”

“คุณหิวแล้วใช่ไหม? เดี๋ยวเราตักข้าวให้เลยก็แล้วกัน แต่คุณเอาลัมโบไปอุ้มก่อนนะ”

“มาๆเอาลูกมาให้ผมมา”

   ลาวาค่อยๆวางเจ้าตัวเล็กลงในอ้อมแขนของลาตินอย่างทะนุถนอมก่อนที่ร่างสูงจะเดินแยกออกไปอีกทางปล่อยให้ภรรยาจัดการโต๊ะอาหารให้เรียบร้อย

.

.

.

.

.

“ลูกหลับแล้วเหรอ” ร่างสูงเอ่ยถามทันทีที่ลาวาเดินเข้ามาในห้อง

“อือ”

“มานี่มา”

สิ้นเสียงทุ้มลาวาก็เดินเข้าไปนั่งยังที่ว่างข้างๆสามีบนเตียงทันทีพร้อมกันกับที่ลาตินวางไอแพดที่เขาใช้เช็คสถิติหุ้นของบริษัทไว้บนโต๊ะข้างเตียงเช่นกัน

“คุณคิดว่าเราควรมีน้องให้ลัมโบอีกสักคนดีไหม” คำถามเชิงหยอกล้อถูกเอ่ยออกมาพร้อมกับที่ร่างเล็กถูกอุ้มขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง

“ฮะๆ มันจะเร็วไปรึเปล่า ถ้ามีอีกคนตอนนี้เรากลัวดูลูกไม่ทัน”

“ก็จ้างพี่เลี้ยงสิ”

“ไม่เอาหรอก เราอยาก อื้อ…อยากเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง”

ริมฝีปากอุ่นร้อนถูกทาบทับลงบนแผ่นอกเนียนที่โผล่พ้นเสื้อนอนออกมา เอวบางถูกบีบเฟ้นจนขึ้นรอยแดงเป็นจุดๆตามแรงอารมณ์ของผู้กระทำ ลาวาถึงกับต้องยกมือบีบไหล่ร่างสูงแน่นเพื่อระบายอารมณ์แปลกๆที่เริ่มตีตื้นขึ้นมา

“อะ อื้อ”

กระดุมเม็ดแล้วเม็ดเล่าถูกนิ้วยาวดึงรั้งออกจากรังดุมจนหลุดลุ่ยเผยให้เห็นผิวขาวเนียนละเอียดน่าสัมผัส อกบางที่กำลังกระเพื่อมน้อยๆนั้นดึงดูดสายตาคนมองจนต้องฝากรอยรักสีสวยไว้ประปรายเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

“อ่าา คุณ ยะ อย่ากัดสิ อ๊าา”

ลาวาเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับอ้าปากครวญครางเสียงหวานหูทันทีเมื่อริมฝีปากซุกซนของผู้เป็นสามีเลื่อนมาหยุดอยู่ที่ลำคอระหง ร่างเล็กสะดุ้งทุกครั้งที่ลิ้นร้อนของอีกคนแลบเลียออกมาสัมผัสตามแอ่งชีพจร เหงื่อกาฬผุดพรายขึ้นเต็มกรอบหน้าร้อนถึงคนคุมเกมส์ต้องยกมือซับให้เป็นระยะๆ

“สวย”

คำพูดสั้นๆถูกเอ่ยออกมาก่อนที่ร่างทั้งร่างของลาวาจะถูกพลิกให้นอนหงายลงกับเตียงกว้างตามมาด้วยสัมผัสดุดันบริเวณริมฝีปากจากร่างสูง ลิ้นสีสดสองอันเกี่ยวพันกันอย่างไม่มีใครยอมใครเสมือนกำลังเต้นระบำอยู่ในงานเทศกาลงานหนึ่งที่มีเสียงเฉอะแฉะของน้ำลายบรรเลงเป็นเพลงดนตรี

“อื้มม”

มือเล็กลูบขึ้นลงบริเวณอกแกร่งที่เจ้าตัวชอบซบนักหนาก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนอนของลาตินออกทีละเม็ดๆอย่างใจเย็น พอปลดพันธนาการทุกอย่างออกจนหมดฝ่ามือน้อยจึงเริ่มทำการสำรวจมัดกล้ามบริเวณหน้าอกลามไปถึงหน้าท้องทันที 

   ริมฝีปากร้อนไล่จูบซับตั้งแต่ปลายคางลงไปถึงหน้าท้องแบนราบก่อนที่จะอ้าปากงับขอบกางเกงนอนตัวบางของภรรยาแล้วดึงรั้งลงจนพ้นขาเรียวสวย

“อ อึก อ้า…อื้ออ ล ลาติน”

เสียงหวานเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินทุกครั้งที่ร่างสูงขบเม้มบริเวณขาอ่อนด้านใน มือหนาใช้นิ้วเกี่ยวขอบชั้นในตัวเล็กที่เปรียบเสมือนปราการด่านสุดท้ายไว้มั่นก่อนจะค่อยๆรั้งลงมาตามแนวขา แต่ยังไม่ทันที่จะพ้นข้อเท้าดีทุกอย่างก็ต้องหยุดชะงักลง

“แงงงงงงง”

“คุณลูกร้อง” ลาวาเขย่าแขนสามีเบาๆเพื่อเรียกสติ

“ขอทำต่อให้เสร็จไม่ได้เหรอ อีกแปปเดียวเอง”

“เราขอไปกล่อมลูกก่อนแล้วจะมาให้ทำต่อนะ”

“งั้นเดี๋ยวผมไปกล่อมลูกเอง คุณนอนรออยู่ตรงนี้แหละ

“อือ”

“ลัมโบนะลัมโบ พ่อกะจะผลิตน้องออกมาให้เป็นเพื่อนเล่นกันซะหน่อยก็ชอบขัดจังหวะทุกทีเลย”

FIN

TALK : หลังจากนั้นทุกคนก็คงจะจินตนาการออกนะคะว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างยันเช้า 5555555